- piekielnica
- piekielnica {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż IIc {{/stl_8}}{{stl_7}}'z dezaprobatą o kobiecie kłótliwej, skorej do złości, wrzasku; diablica' {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
piekielnica
Look at other dictionaries:
piekielnica — ż II, DCMs. piekielnicacy; lm D. piekielnicaic 1. pot. «kobieta zła, kłótliwa, skora do złości» 2. zool. «Alburnoides bipunctatus, ryba z rodziny karpiowatych, żyjąca w wodach stojących i rzekach zachodniej Europy, planktonożerna; szweja» … Słownik języka polskiego
sekutnica — ż II, DCMs. sekutnicacy; lm D. sekutnicaic pot. «kobieta dokuczliwa; kłótliwa; złośnica, piekielnica» Stara sekutnica. ‹z wł.› … Słownik języka polskiego
szweja — ż I, DCMs. szwejaei; lm D. szwejaej → piekielnica w zn. 2 ‹z ros.› … Słownik języka polskiego
wiedźma — ż IV, CMs. wiedźmamie; lm D. wiedźm 1. «według dawnych wierzeń: kobieta mająca związek ze złymi mocami, rzucająca uroki; czarownica» Zła, okrutna wiedźma. 2. «pogardliwie o kobiecie starej, brzydkiej, kłótliwej; jędza, piekielnica; także jako… … Słownik języka polskiego
ksantypa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. ksantypapie {{/stl 8}}{{stl 7}} nieznośna, kłótliwa, jędzowata kobieta; sekutnica, piekielnica <od imienia żony Sokratesa> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
